Gepieker...

Ik kan niet in slaap komen..... onder tussen is het bijna 3 uur...

Mijn kop zit vol met van alles. Volgende week moet er nog het één en ander gebeuren voor de Aga geplaatst kan worden. Ze paste niet tussen de muren waar ik haar gepland had, dus daar moest een aantal cm vanaf..... Nou ja, prima.... Frank wou dat zelf wel doen, maar dat leek me niet echt zo verstandig. Dus toch maar iemand geregeld die daar ervaring mee heeft. Nu was de kortste klap de muur waar ook het haardkanaal door loopt uit te breken dan de andere muur die was een stuk dieper, maar ook wel weer gevaarlijk, omdat daar onze houtkachel op aangesloten is.... Maar goed het muurtje is nu een paar cm dunner en lijkt wel op een vulkanische kraters, mijn hele huis was bedekt met een dun laagje stof.... dus die moet ook weer geëgaliseerd worden..... de beste man heeft ook meteen een gat in de plafond gemaakt voor de afvoer. Ook leuk, weer iemand nodig, want hoe krijg je dit weer egaal..... En ondertussen maar rekenen, zo hoog, zo diep, cement.... beton.... of weet ik veel, ben zo druk als een klein baasje, ik kan het leuk bedenken hoor.... alleen het uitvoeren, dat is nog andere koek.... en de rest vliegt ook je hand uit.... dat wordt de hele maand pannekoeken eten...

Gelukkig ook via via weer iemand gevonden die dat gaat afstrijken binnen ons tijdslimiet..... Vorige week hebben we witjes geregeld en die moeten er ook nog op. Ik heb Harold lief aangekeken en hopelijk komt hij woensdag tegelen. Ook komt de Aga iets hoger te staan. We hebben een dorpel geregeld daarachter wordt beton gestoord. Vrijdag hadden wij een crematie van Frank's tante die plots was overleden.... 's morgens die dorpel nog even opgehaald en nog wat dingen geregeld.... Kijk ik op internet wat de droogtijd is van beton.... volgens mij gaan we dat niet redden voor zaterdag, zonder dat de Aga in het beton zakt.... droogtijd. Gats, waar je je hoofd al niet over moet breken....

Vrijdag op de crematie van Frank's tante, zie je alle neven en nichten weer. Frank's familie is groot, dus ja die zie je alleen of op bruiloften of op ..... Als je dan weer rond kijkt denk je die heeft ook een oude kop gekregen... maar goed dat denken ze ook vast van ons, haha. Ook was er een nichtje die was geëmigreerd naar Nieuw Zeeland, weer terug... Ze waren daar ooit naar toe gegaan, met het idee het roer om..... helaas liep alles anders. Hun mooie huis verkochten ze voor hun droom, zeven jaar later zijn ze terug. Eerst kon alleen Frank's nicht terug komen, maanden later pas d'r man en kinderen. Ze zitten nu in een zomerhuis, met helemaal niets en beginnen helemaal opnieuw..... heel moedig allemaal. Spijt hebben ze niet, ze hadden er veel geleerd en de kinderen hebben ook een hoop levenservaring opgedaan, het was een mooie ervaring, wel miste hun familie, de mooie natuur went ook uiteindelijk. Wel vond ze Nederland hectischer dan 7 jaar geleden, iedereen is gestresst, alles gaat snel. Volgens haar waren mensen continue bezig met wat ze allemaal nog moesten doen dat ze bijna vergaten, te genieten van het moment. En dat kan ik alleen maar beamen....

Je verromantiseerd dingen, dat is nu eenmaal, wij zien 10 jaar geleden naar het oosten van Nederland verhuisd, we zochten een plekje op het platteland, een boerderijtje..... Dat hebben we nu, maar het is in het echie natuurlijk minder romantisch dan het lijkt, je dromen zijn vaak mooier dan de werkelijkheid. Er is hier altijd wel wat te doen..... de honden, de paarden.... het huis. Het is echt nooit klaar, stil zitten en genieten is er weinig bij, op het moment helemaal, met al het geschilder en geklus. Met de dieren kan je nooit zeggen, nu even niet, dat gaat gewoon door. Vorig jaar zijn we gestopt met onze woonwinkel, heb zelf nu een baan voor 3 halve en 1 hele dag.... en soms als mijn collega op vakantie is fulltime... Van paardrijden komt de laatste maanden weinig, gewoon te druk...... soms heb ik weleens van die momenten dat je denkt waar ben ik mee bezig. Zit je hoofd gewoon vol....

Maar dan kijk ik om me heen hier en dan is het zo mooi, dan voel ik me ook bevoorrecht. Nog even een weekje hard doorzetten hier... en dan even lekker uitblazen en even genieten!!! Een mens heeft eigenlijk niet zoveel nodig om gelukkig te zijn, je moet het alleen wel willen zien.

Weltrusten